Vlieg

Zonder te kloppen vloog de vlieg het zomerhuis binnen van de eland. Hij kwam uit de verte, nog voorbij de grens. Onopgemerkt moet hij zijn ontsnapt aan de aandacht van de vliegenvanger die druk in de weer was met de bouw van een nieuw nest.

Het was een zonnige ochtend in 't Kleine Buiten.

‘D’r uit!’ zei vader eland op straffe toon en wees de vlieg de deur. Hij had die ochtend geen zin in het gebrom van de vlieg.

De vlieg schrok zich een hoedje en bleef stokstijf zitten. Eland keek afwachtend naar de vlieg op de muur.

‘Laat toch gaan…’, zei de spin gewiekst die zijn web voor vandaag precies boven in de hoek van het zomerhuis had geweven.

‘Hoe doe je dat, papa?’ vroeg eland aan zijn vader.

‘Probeer het maar eens.’

Eland knipte in zijn vingers, wees naar de deur… maar de vlieg bleef zitten.

‘Het lukt niet’, treurde eland.

‘Ik zal het nog eens voordoen’, zei vader eland.

Hij stond op, keek de vlieg indringend aan, knipte in zijn vingers en wees hem opnieuw de deur. Dit keer met nog iets meer vastberadenheid. ‘D’r uit!’

De vlieg begreep de boodschap en… zoef, weg was ‘ie.

Een paar ogenblikken later vloog de vlieg opnieuw naar binnen.

‘Misschien is de vlieg vergeten dat we vandaag geen zin hebben in zijn gebrom’, zegt eland.

‘Nu jij, eland.’

‘Maar naar mij luistert hij niet, papa. Hoe doe jij dat?’

‘Je moet het heel erg menen’, meende vader eland.

Eland schraapt zijn keel, verzamelt al zijn vastberadenheid, knipt wilskrachtig in zijn vingers en wijst de vlieg de deur: ‘D’R UUUIIIT!’

De vlieg schrok zich drie wentelingen in de rondte en… zoef, weg was ‘ie.

‘Dag vlieg!’, zwaaide eland. 'Volgende keer even kloppen. O, en pas je op voor de vliegenvanger!?’

Maar de vlieg was allang verdwenen in de verte.